ஆபாச கல்யாண மந்திரத்துக்குத் தவறான வியாக்கியானம் கூறும் ’துக்ளக்கே' - அக்னிஹோத்ரம் இராமானுஜ தாத்தாச்சாரியார் கருத்துக்கு என்ன பதில்?

மிக மென்மையான உடம்பை பாதங்களால் அளப்பது போல நகர்த்தி நடந்து வருகிறாள் பெண். அவள் அழகு எப்படி ஜொலிக்கிற தென்றால்... ஜலத்தில் துளியளவில் நெய் பட்டால் எப்படி மினுமினுவென்று தண்ணீர் தகதகக்குமோ அதேபோல, தங்க ஆபரணங்களை தாங்கி வரும் பெண்ணும் ஜொலிக்கிறாள் என வர்ணிக்கிறது ஸ்லோகம்.

இந்த அழகு மட்டும்தானா? பெண்களுக்கு புற அழகுதான் பிரதானமா?

சுப்ராஹா கன்யாஹா யுவதயஹா

சுபேஷசஹா கர்மகிருதஹா

சுகிர்தாஹா வீர்யாபதிஹி''

பெண்ணானவள் ஒளி பொருந்தியவள். அவள் பார்த்தாலே பிரகாசம். அடுத்தவர்களை கவர்ந்திழுக்கக் கூடியவள். இவளோடு சேர்ந்து வாழவேண்டும் என ஆண்களுக்கு ஆசையை ஏற்படுத்தக் கூடியவள். எக்கச் சக்கமான அலங்காரங்கள் செய்து கொள்பவள். எப்போதும் துருதுருவென ஏதாவது காரியம் செய்துகொண்டே இருப்பவள்.

எதிர்காலத்தைப்பற்றி கவலை கொண்டு அதற்கேற்ற வாறு வாழ்க்கையை நிகழ்காலத்தில் திட்டமிட்டுக் கொண்டு செல்பவள். இவற்றையெல்லாம்விட உடல், உள்ளம் இரண்டுமே பலம் மிக்கது பெண்களுக்குத்தான்.

என வேதகால பெண்களைப் பற்றி வரையறுக்கிறது அந்த ஸ்லோகம்.

சரி சரி... தேகம் ஆரம்பித்து மனம் வரைக்கும் பெண்களை புகழ்ந்து தள்ளும் வேதம்... வேதகாலத்தில் முக்கிய கர்மாவான யாகம் நடக்கும்போது பெண்களை எப்படி நடத்தியது?... ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன்.

சில வருடங்கள் முன்பு திருச்சூரில் ஓர் யாகம். சோம யாகம். கிட்டத்தட்ட நான்காயிரம் படித்த பெண்கள் அந்த யாகத்துக்கு வந்திருந்தார்கள். எல்லாரும் இக்கால நவநாகரிக பெண்கள். நானும் அந்த சோம யாகத்தில் கலந்து கொண்டேன்.

யாகம் நடத்துபவர்கள் யாக சாலையில் இவ்வளவு பெண்கள் நிறைந்திருப்பதைக் கண்டு, ஒரு கணம் யோசித்தார்கள். அம்மா நீங்க எல்லாரும் உங்க சேலைத் தலைப்பால் காது, முகத்தை மூடிக்கோங்கோ' என பெருங் குரலில் ஆணையிட்டனர்.

உடனே பெண்கள் அனைவரும் தங்களது சேலைத் தலைப்பை எடுத்து காதுகளோடு முகத்தை மூடிக் கொண்டார்கள். ஏன் இந்த மூடு காரியம்?

யாகங்களில் சொல்லப்படும் மந்த்ரங்கள் பெண்களின் காதுகளில் விழுந்துவிடக் கூடாது. விழுந்திட்டால் யாகத் தின் பலன் கிடைக்காது. அதற்காகத்தான். சில வருடங் களுக்கு முன் திருச்சூரில் நடந்த நிகழ்வு இது. வேதத்திலிருந்தே உங்களுக்கு உதாரணத்தை என்னால் காட்ட முடியும்.

ஆனால்... இந்த காலத்திலேயே இவ்வளவு கட்டுப்பாடு களுடன் நடந்த யாகம்... வேத காலத்தில் எப்படி நடந்திருக்கும் என உங்களின் யூகத்துக்கு விடத்தான் தற்கால நிகழ்வைச் சொன்னேன்.

வேதகால பெண்களின் தேக லட்சணம், யாக லட்சணம் எல்லாம் பார்த்தோம்... அன்று கல்யாணம் எப்படி?... முதல் மணமகள் யார்?...

பெண்களின் இயற்கையான உடலியல் நிகழ்வை வேதம், எத்தனை கற்பனை முடிச்சுகளால் கட்டிப்போட்டு வைத்திருக்கிறது என்பதை உணர்ந்தீர்களா? அடுத்து... நாம் பார்க்கப் போவது பெண்களின் வாழ்க்கையில் முக்கிய தருணமான திருமணம்.

வேதத்தில் சில இடங்களில் விவாஹம் என்றும் பாணிக்ரஹணம் என்றும் குறிப்பிடப்படும் திருமணம் மிகவும் தடபுடலாக நடத்தப்பட்டிருக்கிறது.

முதலில்... விவாஹம் என்றால் என்ன அர்த்தம் என்று தெரிந்துகொள்வோம். ஏனென்றால், இன்று வரையும் திருமணப் பத்திரிகைகளுக்கு விவாஹ சுபமுகூர்த்த பத்திரிகை' என பெயரிட்டு அச்சடிக்கிறார்கள். விவாஹம் என்றால் ஜிஸிமிஙிகிலி  வார்த்தை. அதாவது மலைப்பிரதேச பழங்குடியினர் வார்த்தை.

இதற்கு தூக்கிக்கொண்டு ஓடுதல் என்று அர்த்தம். இந்த அர்த்தத்தை நியாயப்படுத்த வேண்டும் என்பதற்காகவே திருமணங்களில் பெண்ணின் உறவினர்கள் பெண்ணை தூக்கிக்கொண்டு போவது என்ற ஒரு சடங்கை திணித்திருக்கிறார்கள்.

சரி... நாம் வேத திருமணத்துக்குப் போவோம். திருமண நடவடிக்கைகள் எப்படி ஆரம்பிக்கின்றன. தரகரை அனுப்புகிறது வேதம். முதலில் நீ போய் பெண்ணை பார்த்துவிட்டு வா என்று.

ப்ரதக் மந்தா திய ஸானஸ்ய

வரேபி வராது

காசுப்ர தீததா ஆஸ்மா சுமிந்த்ரா

உபயம் ஜீஹோஷதீ..''

என போகும் இந்த வேத மந்த்ரம்... தரகர் எப்படி பெண் பார்க்க செல்லவேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது. நீ மிக பகட்டான ஆடம்பர ஆடைகளை அணிந்து பார்ப்பதற்கு பணக்காரன் போன்ற தோரணையுடன் பெண் பார்க்கச் செல்லவேண்டும். இல்லையென்றால், மாப்பிள்ளை வீட்டாரை பிச்சைக்காரன் என நினைத்துப் பெண் கொடுக்காமல் இருந்து விடுவார்கள் என மாப்பிள்ளை வீட்டாரின் பிரதிநிதியாக தரகரை வரையறை செய்து வைத்திருக்கிறது வேதம்.

அவர் பார்த்து பேசிவிட்டு வந்தபின்... அடுத்தது பெண் ணும், பையனும் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள். பரஸ்பர பார்வை பரிவர்த்தனம், பிறகு கை பிடிக்கிறார்கள்... அதா வது... அதாவது பாணிக்ரஹணம். எங்கே பார்த்துக் கொள் கிறார்கள்? Mutual meeting மணமேடையில்?

அப்போது பெண்ணிடம் சொல்கிறார்கள்...

தொஷ்டா அஸ்பை துவாம்பதிம்

தொஷ்டா சகஸ்ரமாஹம் ஷிஹீ

தீர்க்கமாயு க்துனாவதாம்...''

ஏ... பெண்ணே இவன்தான் உனக்கென தெய்வத்தால் அனுப்பி வைக்கப்பட்டவன். இனி இவன்தான் உனக்கு எல்லாம். இவன்தான் உன் கணவன். இவன் சொல்படிதான் இனி உன் சொர்க்கம். இவனை தெய்வத்தின் உத்தரவின் பேரில் நீ திருமணம் செய்துகொள்வாயாக.

நீ இவனோடு எதுவரைக்கும் வாழவேண்டும் என்றால்...

"க்ருப்ணா

மிதே சுப்ரஜா

அஸ்த்வயா

மயாபத்ய ஜலதஷ்டிம் யதாஸஹா"

நீ கிழவியான பிறகுகூட உனக்கு இவன்தான் துணை என்கின்றது வேதம். பொதுவாக திருமணம் இப்படி நடந்திருக்கின்றது. வேதத்தின் முதல் மணமகள் யார்? அவளது திருமணம் எப்படி நடந்தது? ரிக் வேதத்தில் 10ஆவது மண்டலத்தில் முதல் திருமணம் பற்றிய தகவல் கள் கொட்டிக்கிடக்கின்றன. ஏன் திருமணத்துக்கு முதல்நாள் மதுவர்க்கம் என்னும் மாப்பிள்ளை அழைப்பு நிகழ்ச்சியின்போது ஒருவன் கூவி வேண்டுகின்றான். அவன் இப்படி கூவுவதற்கு காரணம் என்ன?... அவர்கள் எதை வெட்டுகிறார்கள்.

"விவாஹே கௌஹீ... க்ருஹே கௌஹீ..."

திருமணம் நடக்கும் வீட்டில் மாட்டைத்தான் வெட்டுகிறார்கள். திருமணத்தில் மாடு வெட்டுகிறார்களா? ஆமாம் வேதம் வகுத்துத் தந்த திருமணத்தில் முக்கியமான அம்சம் கோமாமிசம்தான். மாப்பிள்ளை அழைப்பு என்ற திருமணத்துக்கு முதல்நாள் நிகழ்ச்சியில் மதுவர்க்கம் என்றொரு சடங்கு. இதிலும் மறுநாள் திருமணச் சடங்கு களிலும் ரிஷிகளும், கோமாமிசமும் அவஸ்யம் என்கிறது வேத விதி.

பக்கத்தில் ஒரு கிரகத்தில் (வீட்டில்) திருமணம் நடக்கிறது. யாகங்களும் மந்த்ர ஒலிகளும் பூமியிலிருந்து வானத்தை நோக்கி சத்தமிட்டு புறப்படுகின்றன. திரவியங்களின் வாசனை நாசிக்குள் நாட்டியமாடுகின்றது. இப்படிப்பட்ட சுகந்தமான சூழ்நிலையில் அந்தக் கிரகத்தின் பக்கத்தில் இரண்டு சிறுவர்கள் பேசிக் கொள்கிறார்கள்.

"என்னடா அங்கே மடமடன்னு சத்தம் கேட்கிறதே?"

"உனக்குத் தெரியாதா? பக்கத்து கிரஹத்திலே கல் யாணம். ரிஷிகள் நிறையபேர் போயிருக்கிறார்கள். பாவம்... இன்று கன்றுகுட்டிகள் தப்பிக்க முடியுமோ? அவைகளை வெட்டும் சத்தம்தான் மடமடாயதே (அதாவது மடமடன்னு கேட்கிறது)" என்கிறான் மற்றவன்.

இது ஒரு வேதக்கதை அதாவது கல்யாண காரியங் களிலே கன்றுகுட்டிகளையும் கறி சமைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இன்று நடக்கும் திருமணங்களிலும் அறிந்தோ அறியாமலோ(?) வாத்யார்கள் (கல்யாணம் நடத்தி வைப்பவர்கள்) மாடு வெட்டும் சடங்குக்குரிய மந்திரங் களை ஓதுகிறார்கள். ஆனால்... மதுவர்க்கத்தில் கோமாமிசத் துக்குப் பதில் வாழைப்பழத்தைக் கொடுக்கிறார்கள்.

அப்படியானால் அந்த மந்த்ரம் எதற்கு? மாட்டை வெட்டச் சொல்லும் மந்த்ரத்தை நீங்கள் சொல்லும்போது மாடு வெட்டப்பட வேண்டுமே! அப்படி செய்யாத பட்சத்தில் அந்த மந்த்ரத்தை கல்யாணச் சடங்கிலிருந்து வெட்டிவிடலாமே!

இதேபோல கௌஹீ கௌஹீ என சொல்லிக்கொண்டே இன்னொரு கல்யாண சடங்கையும் நடத்துகின்றார்கள். கல்யாண தினத்தன்று... கோமாமிசம் சாப்பிடவேண்டிய சடங்குக்கான மந்திரத்தை சொல்கிறார்கள். அந்த நேரத் தில் பெண்ணும் மாப்பிள்ளையும் தேங்காய் உருட்டி விளையாடிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

ஏன் இந்த முரண்பாடு? காலத்தின் மாற்றத்தால் சடங் குகளை மாற்றிக்கொண்ட பிராமணர்கள் மந்திரங்களை மட்டும் இன்னும் விடாப்பிடியாய் பிடித்திருக்கின்றார்கள். இது பிராமணர்களின் கல்யாணங்களில் மட்டுமல்ல மற்ற ஜாதியினரின் கல்யாணங்களிலும் இந்த பொருந்தா மந் திரங்கள்தான் போற்றப்படுகின்றன. மாட்டு மாமிசத்தினை தின்பதற்கும், தேங்காய் உருட்டுவதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?

இதற்கான மேலும் சில மந்திர உதாரணங்களைப் பிறகு பார்க்கலாம். இப்படியாக கல்யாணம் நடக்கிறது. பெண்ணானவள் புருஷன் வீட்டில் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும்.

"பரித்வா கிர்வனோ க்ரஹ

இமாபவந்து விஷ்வதஹா

வ்ருத்தாயும் அனில்ருத்தயா

ஜீஷ்டா பவந்து ஜீஷ்டாயா..."

- அடியே உனக்கு நாங்கள் கொடுக்கும் சீதனத்திலே மிக உயர்ந்த மெல்லிய, அழகுக்கு அழகு சேர்க்கக்கூடிய ஜரிகை வஸ்திரங்கள் இருக்கலாம். அவற்றை நீ அணிந்தால் உனக்கு அலங்காரமாக இருக்கலாம். ஆனால் இவையெல்லாம் ஒரு நாள் மக்கிவிடும், மடிந்துவிடும், கிழிந்துவிடும்.

ஆனால் என்றென்றும் கிழியாத வஸ்திரம் உனக் கொன்று உள்ளது. புகுந்த வீட்டில் புருஷனும்... மற்றவர்களும் உன்னைப் புகழ்ந்து பேசவேண்டும். அவர்கள் உன்னை மெச்சிக்கொள்ளும் புகழ்மொழிகள்தான் உனக்கு உண்மையான ஆடை. அதனால் புகுந்த வீட்டில் அவர்கள் சொன்னபடி நீ நடந்து அந்த ஆடையை அணிந்துகொள்.

சரி திருமணத்தில் வாத்யார்கள் ஓதும் முரண்பாடான மந்த்ரங்களுக்கு மேலும் உதாரணம் சொல்கின்றேன் என போன அத்யாயத்தில் சொல்லியிருந்தேன் அல்லவா அத்தகைய ஒரு மந்த்ரத்தைப் பாருங்கள்

"தாம்பூஷன் சிவதமாம் ஏவயஸ்வ

யஸ்ஸாம் பீஜம் மனுஷ்யா பவந்த்தீ

யான ஊரு உஷதி விஸ்ரயாதை

ப்ரஷரே பஷேபம்..."

இது வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட மந்த்ரம். இதை கல்யாண மேடையிலே பெண்ணையும், மாப்பிள்ளையையும் உட்கார வைத்து சத்தமாக சொல்கிறார் வாத்யார். இந்த மந்த்ரத்தின் அர்த்தம் புரிந்தால் அந்த வாத்யாரை நீங்கள் வாத்சாயணர் என்றுதான் அழைப்பீர்கள்.

அப்படி என்ன சொல்கின்றது இந்த மந்த்ரம்? நான் அவளை கட்டிப்பிடிப்பேன். அப்போது எங்களது அந்தரங்க பாகங்களை சரியாக பொருந்தச் செய்யுமாறு தேவதைகளே நீங்கள் உதவ வேண்டும்.

- இந்த மந்த்ரத்தின் அர்த்தத்தை இதை விட நாகரீகமாக சொல்ல முடியாது. விளக்கமாக நான் சொல்லியிருப்பேன் என்றால் என் மீதும் என் வயதின் மீதும் உங்களுக்கு இருக்கும் மரியாதை போய் விடும்.

அப்படிப்பட்ட மந்த்ரம் அது. என் இஷ்டமித்ரர் ஒருவரது மகளின் கல்யாணம் சமீபத்தில் நடந்தது. அந்த பெண் மகா புத்திசாலி. சமஸ்கிருதம் பயின்றவள். அவள் மணமேடையிலே உட்கார்ந்திருக்கும் போது

வாத்யார் இந்த மந்த்ரத்தை உரக்கச் சொல்ல...

"ஸ்வாமீ... நிறுத்துங்கோ" என்றாள் அவள். வாத்யார் வாயடைத்து விட்டார்.

"இதுக்கு என்ன அர்த்தம் தெரியுமோ?... பொண்ணும் மாப்பிள்ளையும் துணியில்லாம செய்யுற காரியத்தை நீங்க பல பேர் முன்னாடி சொல்றேளே"

வாத்யார் அதன் பிறகு அந்த மந்த்ரத்தை சொல்ல வில்லை. இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்றால் வாத்யார்கள் சடங்குகள் என்ற பெயரில் என்ன அர்த்தம் என்றே தெரியாமல் பல மந்த்ரங்களை உச்சரித்து வருகின்றார்கள் என்பதை சுட்டிக்காட்டத்தான்.

இதுபோல் இன்னொரு மந்த்ரம்

"விஷ்ணுர் யோனி கர்ப்பயது

தொஷ்டா ரூபானி பீமிசது

ஆரிஞ்சது ப்ரஜாபதி

தாதா கர்ப்பந்தாது..."

இதன் அர்த்தம் இன்னும் ஆபாசம்

விஷ்ணுர் யோனி கர்ப்பயது... எனத் தொடங்கும் இந்த மந்த்ரத்தின் அர்த்தம்தான் என்ன?

பெண்ணானவளின் அந்தரங்க பாகம் மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. யோனி, மத்யமம், உபஸ்தம் என மூன்றாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கும் இதன் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் ஒரு தேவதை உட்கார்ந்திருக்கிறது.

அதாவது விஷ்ணு, தொஷ்டா, தாதா ஆகிய தேவதைகள் இம்மூன்று பாகங்களிலும் உட்கார்ந்திருக்கின்றார்கள். இவர்கள்தான் ஆணும் பெண்ணும் தேகஸம்பந்தம் கொள்ளும்போது எல்லாம் சரியாக நடக்கின்றதா என்பதை கண்காணிக்கின்றார்கள். அதாவது நாம் தேக சம்பந்தம் கொள்வதை கூட விஷ்ணு உள்ளிட்ட தேவதைகள் அருகில் இருந்து இன்னும் சொல்லப்போனால் அந்த இடத்திலேயே இருந்து கவனிக்கின்றார்கள்.

இவ்வாறு கவனிக்கும் தேவதைகள், விஷ்ணு, தொஷ்டா, தாதா ஆகிய சக்திகள் அவருக்கு கர்ப்பத்தை உண்டாக்க அருள் புரிய வேண்டும்... என்கின்றது இந்த மந்த்ரம். நாம் பெண் என்றால் தெய்வம் என்கிறோம். ஆனால் பெண்ணின் ஓர் உறுப்பிலேயே மூன்று தெய்வங்கள் எல்லை பிரித்து உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கின்றன என் கிறது இந்த மந்த்ரம்.

இதை நீங்கள் பெண்மையின் உயர்வாகவே எடுத்துக்கொள்ளலாம். அந்தரங்கம் எல்லாம் அந்த ரங்கன் அறிவான் என கண்ணதாசன் சொல்லி வைத்ததற்கு முதல் முதன் முன்னோடியாக விளங்கியிருக்கின்றது என்றும் வைத்துக் கொள்ளலாம். இங்கே முக்கியமானதொன்று... வேத திருமணங்கள் பெரும்பாலும் கர்ப்பாதானம் என்றே அழைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. விவாஹம் என்றால் தூக்கிக்கொண்டு ஓடுதல் என்றும், பாணி க்ரஹணம் என்றால் கைப்பிடித்தல் என்றும் பார்த்திருக்கின்றோம்.

இவையெல்லாம் எதற்காக...? கர்ப்பாதானம் செய்து குழந்தைகள் பெற்று மகிழ்ந்து வாழத்தானே அதனால்தான் திருமணத்தை கர்ப்பாதானம் என்றே குறிப்பிட்டது வேதம்.

இதற்காகவே கணவனுக்கும் மனைவிக்கும் மண மேடையில் நிகழும் உரையாடலாக வேதம் இப்படி பதிவு செய்திருக்கின்றது.

அவள் கேட்கிறாள்

"மணாளா நீங்கள் எனக்கு புருஷனாக கிடைத்தது எனது அதிர்ஷ்டம். இந்த கன்னி செய்த புண்ணியத்தால் உன்னை கைப்பிடித்தேன். நீ சம்பாதிக்கும் செல்வத்தையெல்லாம் வீட்டுக்கே கொண்டு வரவேண்டும். அதுபோல உனது இந்திரிய சந்தோஷத்தையும் நீ என்னிடம் மட்டுமே பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். வேறு வேறு பெண்களை நாடி நீ போகக்கூடாது. என்ன சரியா?... என்கின்றாள். அவன் அதற்கு பதில் சொல்கிறான்

"நீ பெண் என்பதால் தெளிவாகவே இருக்கிறாய். நான் ஈட்டும் பொருள் அனைத்தையும் உன்னிடம் தான் ஒப்படைப்பேன். அதே நேரம் இந்த்ரிய சந்தோசத்தை உன்னுடன்தான் அனுபவிக்க வேண்டும் என்று நீ என்னை கட்டளையிடக்கூடாது. நீ வேண்டுமானால் அதற்கான அழகோடு எப்போதும் இரு. உன் அழகை நீ காப்பாற்றி வைத்திருந்தால் நான் உன்னை விட்டு விலகிச் செல்ல வேண்டிய சந்தர்ப்பம் நேராது" என்கிறான் அவன்.

இதைத் தான்

"உதுத்தரம் மாரோஹந்தி முர்த்தானம் பத்யு ராரோஹ"

கல்யாணம் செய்து போன பெண்... கணவனது தலையில் ஏறி உட்கார்ந்து கொள்ள வேண்டும். அதாவது... அவனது சிந்தனைகளில் எல்லாம் இவளே நிரம்பி இருக்க வேண்டும். அவனது மூளையில் இவளே முழுவதும் இருக்க வேண்டும். அப்போது அவன் பிற பெண்ணை நாடிச் செல்ல மாட்டான் அல்லவா? என்கின்றது வேதம்.

கணவன் மூளைக்குள் தன்னை நிரப்ப வேண்டும் என்றால் இவள் எப்படி குடும்பம் நடத்த வேண்டும்?

"ஸ்த்ரீனாஞ்ச பதிதேவானாம்

தஷ்ஸ்ருஹா அனுகூலதா தத்பந்துஹீ

அனுமிருத்யஸ்ஸ நித்யம் தத்வத தாரணம்

சம்மார்ஜன அனுரே பாப்யாம்

க்ரஹ மண்டல வர்த்தனாஹி ஆத்மானும் பூஷ்ஹேஸ்யதா"

கைப்பிடித்த நொடியிலிருந்து அவன்தான் உனக்கு தெய்வம். அவனை விட்டுவிட்டு வெளியே நீ எங்கேயும் போகக்கூடாது. வென்னீர் போடு, கால் பிடி... கைபிடி, தூங்கினால் விசிறி விடு இப்படி செய்வதால் தான் அவன் மூளையில் நீ குடியேற முடியும்...

சரியப்பா... அவள் இப்படித்தான் வாழ்கிறாள்... கணவனின் தலையில் ஏறி உட்கார்ந்திருக்கிறாள் சந்தோச மாக வாழ்க்கை போகிறது. ஒரு நாள்.. வயதானதாலோ தேக பிரச்சனைகளாலோ கணவன் தலை சாய்ந்து விடுகிறான். அதாவது மரணம் ஸம்பவிக்கிறது. குடும்பமே அழுகிறது. குழந்தைகள் ஒன்றும் தெரியாமல் தன் பிதாவின் மீது விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தன் மேல் பிரேமம் வைத்தவன் இப்படி பிரேதமாக கிடக்கிறானே என அந்த இளம்பெண் கண்களிலிருந்து நதிகளை பிரசவித்துக் கொண்டிருக்கிற நேரத்தில் அவளுக்கு என்ன தேவை...?

ஆறுதல் மொழிகள் தானே. "கவலைப்படாதேம்மா அவன் விதி அவனை கொண்டு போய் விட்டது. உன்னை நம்பி குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். பாவம் அவர்களை நீ தான் நல்லபடியாக வளர்க்க வேண்டும். அழு அழுதுவிட்டு உன் குழந்தைகளோடு சந்தோசமாக இரு"

இப்படித்தானே சொல்ல வேண்டும்?

அவளுக்கு வேதம் ஒரு மொழியை வழங்குகிறது பாருங்கள்.

பத்யுர் ஜனித்வம் அபி சம்ப பூவ...'

இப்படி தொடங்கும் மந்த்ரத்துக்கு என்ன அர்த்தம்?...

உன் ஆம்படையான் இறந்து விட்டான். பாவம் இனி உன்னை யார் காப்பாற்றுவது?... இனி நீ அவன் வீட்டிலேயே இருந்தால் பாரம் தானே?... சுமைதானே?... உன்னை ஆம்படையான் குடும்பத்தினர் எப்படி தாங்குவார்கள்?... அதனால்..?

ஆமாம்மா... புகுந்த வீட்டுக்கு பாரமாக கண்ணெல்லாம் ஈரமாக இனிமேலும் நீ வாழவேண்டுமா? அதனால் உன் கணவனோடே நீயும் போய்விடேன். அவன் சிதையிலே யே உன்னையும் வைத்து எரித்துவிடுகின்றோம் சரியா? அவளாக பற்றவைத்துக் கொள்வதை தீக்குளித்தல் என்கிறோம்.

வேதம் அவளை தீக்குளிப்பாட்டியது. கணவனை இழந்த கைம்பெண்ணுக்கு இதுதான் கடைசி வழியானது. இந்த சதிச்செயல்தான் சுருக்கமாக சதி' என அழைக்கப் பட்டது. இதை எதிர்த்துதான் ராஜாராம் மோகன்ராய் போன்றவர்கள் பிற்காலங்களில் போராடினார்கள். ஏன்... சில வருடங்கள் முன்புகூட ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் ரூப்கன்வர் என்ற ஸ்திரியை கணவனை இழந்தவுடன் தீவைத்து தீர்த்துக் கட்டியிருக்கிறார்கள். வேதத்தீயின் வெளிச்சம் காலங்காலமாக கனலடித்துக் கொண்டிருப் பதற்கு  இது ஓர் உதாரணம்'.

பெண்களைப் பற்றிய பல வகையான அலசல்களை வேதத்தை மையமாக வைத்து நாம் இதுவரை பார்த்தோம். இதுபோன்று சதி'ச் செயலகளால் எரிக்கப்பட்ட பெயர் தெரியாத அப்பாவி ஸ்திரிகளிடம் நாம் மன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்டு அவர்களின் ஆத்மா சாந்தியடைய வேண்டிக் கொள்வோம்.

இப்படி நாம் நினைத்தாலும் பொதுவாகவே பெண்களின் ஆத்மாவை சாந்தியடைய விடாதுபோலி ருக்கிறது இன்னொரு மந்த்ரம். இன்றும்... அம்மாவுக்கு சிரார்த்தம், திவசம், திதி செய்கிறேன் என ஆற்றங்கரைகளிலும் கடற்கரைகளிலும் பவ்யமாய் கடமைகளை நிறைவேற்றும் மகன்களை நாம் பார்க்கிறோம்.

ஒரு வாத்யாரை பணம் கொடுத்து அமர்த்தி... அவர் மூலமாக, தன்னை விட்டுப் பிரித்த தன் தாய்க்கு வருசாவருசம் கண்ணீருடன் அஞ்சலி செலுத்தும் அந்த மகன்கள் இதன்வாயிலாக அம்மாவின் அன்பையும் ஆசீர்வாதத்தையும் பரிபூரணமாக பெறுவதாக நம்பிக்கையோடு செய்கிறார்கள். ஆனால்...?

"என்மே மாதா ப்ரலுலோபசரதி

அன்னவ் வ்ரதா தன்மே ரேதஹா

பிதா வ்ருந்த்தாம் ஆபுரண்யஹா அவபத்யநாம"

நான் யாருக்குப் பிறந்தேன் என் அப்பா யாரென தெரியாது. மற்றவர்கள் சொல்வதால் நான் இன்னாருக்குத் தான் பிறந்தேன் என்பதை நம்பவேண்டியுள்ளது. ஆனால் என் அப்பா யார் என்பது இன்னும் தெரியவில்லை. அது அம்மாவுக்குத்தான் தெரியும். அப்படிப்பட்ட அம்மாவுக்கு என் அஞ்சலியை கொண்டுபோய் சேர்ப்பீர்.

இப்படிப்பட்ட அர்த்தத்தை தன் அம்மாவையே சந்தேகப்படும்படியான மந்த்ரத்தை வாத்யார் சொல்லச் சொல்ல மகன்'கள் திரும்பச் சொல்கிறார்கள் அர்த்தம் தெரியாமலேயே. இந்த அர்த்தத்தை விளங்கிக்கொண் டவர்கள் இனியொரு முறை திவசம் செய்யும்போது இந்த மந்த்ரத்தை உச்சரிப்பார்களா? உதடுபடக்கூட இப்படி யொரு அர்த்தத்தை அறிவிக்கக்கூடாதென்று எச்சரிக்க வேண்டியவர்களை எச்சரிப்பார்களா?

இதுவரை வேதகாலத்தில் பெண்களின் உயர்ச்சி, தாழ்ச்சி, பொதுவான நிலைமைகள் என்று சகலத்தையும் பார்த்தோம். வேதத்தில் சாகித்யம் பெற்ற பெண்கள் இருந்திருக்கின்றார்கள். சாபம் பெற்ற பெண்களும் இருந்திருக்கின்றார்கள். சரி... அதற்கடுத்து வேதம் வகுத்த வரையறைகளை கட்டளைகளாக நெறிமுறைகளாக மாற்றியமைத்துத் தந்த மநுஸ்மிருதியில் பெண்கள் எப்படி வாழ்ந்தார்கள். எப்படி வாழவேண்டும் என்று சித்தரிக்கப் பட்டிருக்கிறார்கள்?

முதலில் மநுஸ்மிருதி என்றால் என்ன? மநு என்பவர் வகுத்த ஸ்மிருதிகள் அதாவது தர்ம நெறிகள் மநு ஸ்மிருதி எனப்படும். மநு என்பவர் யார்? ஒரு மநு அல்ல, இரண்டு மநு அல்ல, கிட்டத்தட்ட பதினைந்து மநுக்கள் இருக்கிறார்கள். மநு என்னும் பொதுவான பெயருக்கு கடவுளின் கட்டளைப்படி சிருஷ்டியின்போது பூமியை காக்க அவரால் நியமிக்கப்பட்டவர்தான் மநு என்கிறார்கள். அதாவது மனிதர்கள் இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் என்று நெறிகளை திட்டமிட்டு வகுக்கத்தான் கடவுளால் மநு அனுப்பப்பட்டார். மநு என்ற சொல்லில் இருந்துதான் மனுசன் என்ற பதமு வந்தது என்றொரு மொழிக்குறிப்பும் வழங்கப்பட்டு வருகிறது.

சரி... நாம் பார்க்கப்போகும் மநு யார்? அவர் வகுத்த தர்மசாஸ்திரத்தில் பெண்களைப் பற்றி என்ன சொல்கிறார்? உங்களுக்காக ஒரு காட்சியை கட்டவிழ்த்து விடுகிறேன் மனக்கண்ணால் அதைப் பாருங்கள். வீட்டு வாசலில் சின்னப் பெண்குழந்தை, எட்டு வயதிருக்கும் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள் விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறாள். மரப்பாச்சி (இன்றைய நகர நாகரிகம் வளர்ந்துவிட்ட சூழலில் உங்களுக்குப் புரிகிறதா? மரப்பாச்சி என்றால் மரத்தால் செய்யப்பட்ட உருவப் பொம்மைகள்தான்)களை வைத்துக்கொண்டு மழலை மாறாத அந்தக் குழந்தை விளையாடிக்கொண்டிருக்கும் வேளையில்... திடீரென அந்தப் பெண் குழந்தையை ஸவாம்மா... நேரம் ஆகிக்கொண்டே இருக்கிறது. சீக்கிரம் தயாராக வேண்டும். பார்... எல்லோரும் வந்துவிட்டார்கள். இப்போதே குளித்து முடித்து சீவி சிங்காரித்துக் கொண்டால் தானே தாமதம் ஆகாமல் சீக்கிரம் ஆரம்பிக்கலாம், வா... வா... என்று அழைக்கிறார்கள்" அவளது அம்மாவும் அப்பாவும். இரும்மா... விளையாடிட்டு இருக்கேன்... இன்னும் கொஞ்ச நேரம் விளையாடறேனே...'

ஆனால் மநுஸ்மிருதியின் விளையாட்டு இங்கேதான் ஆரம்பிக்கிறது.

எட்டு வயது பெண்குழந்தை மரப்பாச்சியை வைத்து விளையாடிக்கொண்டிருக்கின்றது. இடையில் மநு ஸ்மிருதி விளையாட ஆரம்பித்து விட்டது என்றேனே மநு எப்படி விளையாடும்?... மரப்பாச்சி வைத்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த அந்த பெண் குழந்தையை வைத்துதான் மநு விளையாடியது!...

என்ன சொல்கின்றார் இவர்?... என்ற கேள்வி எழு கின்றதா?... ஆமாம் விளையாடிய குழந்தையை சீவி சிங்காரித்து அம்மா கூப்பிடுகின்றாளே எதற்கு? தலைவாரி பூச்சூடி உன்னை... பாடசாலைக்கு போ என்று சொன்னாள் உன் அன்னை என்ற அர்த்தத்திலா?... கிடையவே கிடை யாது. அந்த எட்டு வயது சுட்டியை மணமேடைக்கு அழைத்துச் செல்கின்றார்கள் எதற்கு?... மணப் பெண்ணின் பக்கத்தில் இப்போது சின்னச் சின்னக் குழந்தைகளெல்லாம் உட்கார்த்தி வைத்து அழகு பார்க்கின்றார்களே அதற்காகவா?...

முற்றிலும் கிடையாது... மணப்பெண்ணே அந்த எட்டு வயது சுட்டிதான். என்னது... எட்டு வயது பெண்தான் மணமகளா?... குழந்தைக்கு கல்யாணமா?... இதுதான் மநுவின் விளையாட்டு. மநுவின் கட்டளைகள் முன் சின்னப் பெண் குழந்தைகள் வெறும் மரப்பாச்சிகள்.  பெண்கள் மீது மநு தொடுத்த முதல் போர் இங்குதான் ஆரம்பிக்கின்றது.

வேதம் பெண்களை எவ்வளவு கட்டுப்பாடுகளுக்குள் வைத்திருந்தாலும் அவள் ருதுவான பின்னர் தான் திருமணம், மதுவர்க்கம் என்றெல்லாம் சடங்குகளை பின்னியது. ஆனால் மநு அப்படியல்ல... எட்டு வயதுக் குள்ளேயே பெண்களை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டது. மநுபடி பெண்களுக்கு பொதுவான பெயர் க்ருஹிணி. அதாவது வீட்டுக்காரி. வீடுதான் அவள் உலகம். வீட்டுக்குள்தான் அவள் இருக்க வேண்டும். நான் முன்பு சொன்னேனே வாசலில் விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள் என்று திருமணம் வரைக்கும் வீட்டு வாசலில் விளையாடலாம்.

"மாஸி மாஸி ரஜஸ்தஸ்யஹா

பிதா பிபதி கோனிதம்..."

இந்த ஸ்மிருதி விதியை எழுதுவதற்கு என் பேனா கூசுகின்றது. இப்படிப்பட்ட ஒரு கருத்தை சுமந்து கொண்டிருப்பதற்காக சமஸ்கிருத பாஷையே கூச்சப்பட வேண்டும். அந்த விதியின் விளக்கத்தை உங்களுக்கு தமிழில் நான் சொல்லும்போது... தமிழின் தரம் கெட்டுவிடக் கூடாதே என நான் பயப்படுகின்றேன். அது என்ன வென்றால்,

அடே கையாலாகாத அப்பா... உன் பெண்ணை எட்டு வயதிலேயே இன்னொருவனுக்கு நீ பிடித்துக் கொடுக்க வேண்டும். தவறிவிட்டாய். அவள் இப்போது ருதுவாகிவிட்டாள். ருதுவான பின் மூன்று வருடத்திற்குள் நீ அவளுக்கு மணமுடிக்கவில்லையென்றால்... அவ ளாகவே சுயம்வரம் நடத்தி தன் கணவனை தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளலாம். ஆனாலும்... ருதுவாகும்வரை நீ அவளை உன் வீட்டிலேயே வைத்திருப்பது எப்படிச் சரியாகும்...?

அதனால் உனக்கு இதோ தண்டனை ருதுவாகி கல்யாணமாகாமல் அவள் இருக்கும் காலம் வரை... உன் பெண்ணுடைய பஹிஷ்டை காலத்தில் அதாவது மாத விலக்கு காலத்தில் வெளியேற்றப்படுமே கழிவு அதை அப்பாவாகிய நீ வீணாக்காமல் அருந்த வேண்டும். இப்படியொரு தண்டனையை பெறுகிறோமே என நீ வருந்த வேண்டும். அதற்காகத்தான் இந்த தண்டனை.

பெற்ற மகளிடம் அப்பா செய்ய வேண்டிய காரியமாக மநு சொன்னதை தெரிந்து கொண்டீர்களா?... எழுதி முடித்தபின் என் பேனாவுக்கே குமட்டிக்கொண்டு வருகின்றது. மரண தண்டனை விதித்து தீர்ப்பு எழுதிய பேனாவை முனை குத்தி முறித்துப் போட்டு விடுவதைப் போல இந்த பேனாவையும் தூக்கி எறிந்து விடலாமா என தோன்றுகின்றது.

அடப்பாவிகளா?... வறுமைய்யாலோ, ஜாதக தோஷத் தாலோ... பெண்ணின் குறைபாடுகளாலோ கல்யாணம் தாமதமாகி எத்தனை பெண்கள் வீட்டில் இருக்கின்றார்கள். ருதுவான பிறகு தான் கல்யாணமே பண்ண வேண்டும் என்பது பொதுவான விழிப்புணர்வாளர்களின் கருத்து. அதையும் தாண்டி மகளின் மாதவிலக்கை பருகச் சொல்கின்ற மநு எத்தனை கடுமை?... கொடுமை...?

எரிகின்ற தீயில் எது நல்ல தீ என்பது மாதிரி இந்த தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்க இன்னொரு பரிகாரத்தையும் அருள்கின்றார் மநு. அப்படியா?... என்ன பரிகாரம்?...

உன் மகள் ருது காலத்தில் அவளது ப்ரம்ம ஹத்தி தோஷத்தை சாப்பிடவேண்டும் என்று சொன்னேன் இல்லையா? அதிலிருந்து நீ தப்பிக்க வேண்டுமானால் அவளுடைய ஒவ்வொரு பஹிஷ்டையின்போதும் ஒரு பசுவை பிராமணனுக்கு தானம் பண்ணிவிடு. இந்த கோ தானம்தான் உனக்கு பரிகாரம். அதாவது மகள் ருதுவாகி கல்யாணம் ஆகும் வரை அவளுக்கு எத்தனை பஹிஷ்டை நேருகின்றதோ அத்தனை பசுக்களை தானம் பண்ண வேண்டுமாம். இப்போது புரிகின்றதா எங்கு போய் எங்கு வருகின்றார் மநு என்று?

அந்த கோ தானம் பண்ணுகின்ற செலவில் கல்யாணத்தையே நடத்தி விடலாம் என்கிறீர்களா...?  கொடுமையான தண்டனை அதிலிருந்து தப்பிக்க வரும்படி' தருகின்ற பரிகாரம். சரி கோ தானம் கொடுத்தோ, கொடுக்காமலோ கல்யாணம் ஆகிவிட்டது.

அடுத்த ஒருவருடம் வரை... அவளும் அவனும் தினமும் வீட்டில் ஔபாசனம் பண்ணவேண்டும். அதென்ன ஔபாசனம்?... அக்னி காரியம் தம்பதிகள் தினமும் அக்னி வளர்த்து பண்ண வேண்டிய ஹோமம். இந்த ஒரு வருடம் வரை அவள் கணவன் வீட்டில் இருந்தாலும் கணவனுக்கு பணிவிடைகள் செய்தாலும் ஒரே மஞ்சத்தில் படுத்தாலும் தேக சம்பந்தம் கொள்ளக்கூடாது.  ஒரு வருடம் கழித்து ஔபாசன கடமைகளை முடித்த பின்னர்தான் சாந்தி கல்யாணம்.

இதற்கிடையில் ஒரே மஞ்சத்தில் படுத்திருக்கும் இருவரும் ஒன்றுசேரக் கூடாது என்பதற்காக மஞ்சத்தில் அவளுக்கும் அவனுக்கும் இடையே ஒரு தர்பை(புல்)யை கிள்ளி போடுவார்கள். அந்த தர்பை தான் கந்தர்வன். அவன் இருவரும் இணையாமல் பார்த்துக் கொள்வானாம். இப்போது இன்னமும் சிலர் சாஸ்திரத்துக்காக இதைத் தொடர்கின்றார்கள் என்பது ஹாஸ்யம்.

இப்பழக்கம் ஆதிகாலத்தியது. க்ருஹ சூத்திரம் சொல்வது இதன்படி வகுத்தவர்களாலேயே நடக்க முடியவில்லை. என்ன ஆனது...? அந்த ஒரு வருஷம் 6 மாசங்களானது அப்போதும் கஷ்டம்... என்னடா இவ்வளவு நாட்கள் ஆகின்றதே என்று கொஞ்சமாய் குறைந்து மூன்று மாதங்கள் ஆனது. அத்தடுத்து வந்த தலைமுறையினருக்கு மூன்று மாதமே பெருங்காலமாக இருந்தது. அப்புறம் பார்த்தார்கள். 15 நாட்கள் ஆக்கினார்கள். அதுவும் தேய்ந்து 7 நாட் களானது. பின் கல்யாணம் ஆகி 3 நாட்கள் கழித்து... இப்போது காலையில் கல்யாணம். ராத்திரி சாந்தி கல்யாணம்.

நமது சௌகரியத்துக்கேற்ப சாஸ்திரத்தை கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பு ஆனதை போல் ஆக்கி விட்டோம். என்பதற்காக சொல்ல வந்தேன். சரி... மநு சொன்னபடி பால்ய கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டவர்கள் யாரையாவது காண்பிக்க முடியுமா...?

மநு தர்மப்படி... எட்டு வயசுக்கு முன்பே கல்யாணம் செய்து கொண்ட ஒரே ஒரு ஜோடியையாவது காட்ட முடியுமா?... என் காலத்தில் என் கண்களெதிரே எத்த னையோ பெண்களுக்கு மநு மணங்கள்' நடந்திருக்கின்றன. அவர்களை எனக்குத் தெரியும் உங்களுக்குத் தெரியுமோ? தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லையே? அப்படியென்றால் எல்லாருக்கும் தெரிந்த... மிகப் பிரபல்யமான ஒரு ஜோடியை பிடித்து உங்களுக்கு காட்ட வேண்டும்... அதுவும் மநுமணம் செய்து கொண்டதால் அதாவது பால்ய திருமணம் செய்து கொண்ட ஜோடியாக இருக்க வேண்டும் அல்லவா?

சரி இதோ உதாரணம். ராமர் - சீதா தெரியுமா?... அவர்கள்தான். சற்று முன்பு சொன்னேனே பெண்குழந்தை மரப்பாச்சியை வைத்து விளையாடிக் கொண்டிருக்கும். கூப்பிட்டு... கல்யாணம் பண்ணி வைத்து விடுவார்கள் என்று. அதே போல் தான் ஜனகமகாராஜாவின் புத்ரியான சீதாதேவி விளையாடிக் கொண்டிந்த பருவத்திலேயே கல்யாணத்தை முடித்து விட்டார்கள்.

கல்யாணத்தின்போது சீதாவுக்கு 6 வயது ராமனுக்கு 12 வயது. என்ன சொல்கின்றார் இவர். கம்பராமாயணத்திலே கம்பர் வேறு மாதிரியல்லவா சொல்லியிருக்கின்றார். ராமரை சீதை பார்த்தபோது... சீதையின் தேகம் வெட்கத் தாலும் வெப்பத்தாலும் சூடேறியது. அவள் படுத்திருந்த பஞ்சு மஞ்சம் இந்த சூடு தாங்க முடியாமல் எரிய ஆரம்பித்தது. விரகச்சூடு தாங்காமல் அவளது பொங்கிய மார்பகம் அனல் கக்கியது.   சீதை தன் கழுத்தில் போட்டிருந்த கருகமணி மாலைகள் இந்த சூடு தாங்கமுடியாமல் அறுந்து உதிர்ந்து கீழே உருண்டோடுகின்றன. ராமன்... இப்படியாக சீதையை பாதித்தான் அவளது கனவுகளை சோதித்தான் என்றல்லவா கம்பர் எழுதியிருக்கின்றார்.

அப்படிப் பார்த்தால் சீதைக்கு கல்யாண சமயத்தில் வயதுக்கு வந்த' வயதாகத்தானே இருக்க முடியும்... என்று நமக்கு நியாயமான சந்தேகம் எழலாம். கம்பர் தமிழ்ச் சூழலில் கல்யாண பருவத்தில் சீதையை குழந்தையாக காட்ட வேண்டாம் என நினைத்திருக்கலாம். ஆனால் வால்மீகி ராமாயணத்தில்

தேஷாந் தாரக்நியாம் பதி

சிந்தையா மாஸ தர்மாத்மா

சோபாத்யாய சபாந்த்த வஹா... என்கின்றார் வால்மீகி.

அதாவது ராமன் சின்ன பிள்ளையாக இருக்குபோதே அவனுக்கு 12 வயது ஆகும் போதே யோசிக்க ஆரம்பித்தார். தசரத சக்கரவர்த்தி.

விஸ்வாமித்ரரோடு ராமன் ஜனகராஜாவின் அரண் மனைக்கு வரும்போது... தனுஸ் அதாவது வில்லை ஒடிப்பவர்களுக்கு சீதையை திருமணம் செய்து தருவேன் என்கிறான் ஜனகன். ராமன் வில்லை ஒடித்தான். ஒடித்துவிட்டு... நான் சீதையை கல்யாணம் செய்வதற்காக வில்லை ஒடிக்கவில்லை என் பலத்தை நிறுவுவதற்காகவே ஒடித்தேன் என சொல்கிறான். அதன்பிறகு தசரதன் சொல்லி பிறகு ராம-சீதா கல்யாணம் நடக்கிறது.

கல்யாணம் எப்படி வேண்டுமானாலும் நடக்கட்டும். ஆனால் கல்யாணத்தின்போது சீதைக்கு வயது ஆறேதான். ராமனுக்கு 12தான். இதுதான் வால்மீகி காட்டும் வயது.

-  விடுதலை நாளேடு, 15.2.19